Corona?! Heb ik het wel of niet gehad. Het verhaal, de symptonen waren aanwezig. De longarts die het niet kon bevestigen, maar ook niet kon ontkennen. Aan het begin van de coronacrisis was het testen dan ook niet voor iedereen mogelijk. Bij mij kwam de erkenning bij de fysiotherapeut. Zij zag waarmee ik worstelde. De benauwdheidsklachten en het niet durven inspannen. Trap oplopen, daar kon ik de hele dag tegen op kijken. Eenmaal boven was ik namelijk buiten adem. Samen met mijn fysiotherapeut hebben wij gekeken naar mijn mogelijkheden en geprobeerd mijn grenzen te verleggen. Dat is aardig gelukt, want mij ergens voor inspannen gaat steeds beter.
Als bezig bijtje wilde ik ook veel meer dan dat ik op dat moment aankon. De ergotherapeut kon mij laten inzien waar de knelpunten lagen. Heel handig om inzichtelijk te krijgen welke patronen dan ook kunnen worden doorbroken.
Nog altijd ervaar ik klachten, van pijn tussen mijn schouderbladen, benauwdheidsklachten en hoesten. Het lukt mij niet om zonder medicijnen rond te lopen, maar steeds vaker probeer ik een stapje voorwaarts te maken. Ook al betekent dat, dat ik soms een stapje terug moet doen. Blijven doorzetten, dan kom je er wel!